«Үш апалы-сіңлілі» қойылымы

Олардың өмір уақыты бір арнамен жылжиды, ал армандары мүлде басқа бағытқа кетеді. Ешқайда апармайтын жол. Жылаған жанның құдіретті үнінен сөздер жоғалады, аспанды торлаған нұрсыз бұлттардай сұрғылт күйге енеді. Бүгін де, кешегі күндей, өткен жылғыдай ештеңе өзгермейді. Жан кеудеден үзіліп шығып, қақ айырылғандай. Барлығы түсін жоғалтады: киім де, тері де, арман да... тек қана дүрсіл, дүрсіл, дүрсіл...

Балалық шақтағы қырсық мінездей... босқа жоғалған сұлулықтың қайталана беретін қыңыр әуені.